BASE-ALPHA GALLERY

NADIA NAVEAU

In haar sculpturen en installaties laat Nadia Naveau persoonlijke en collectieve herinneringen interageren in een spel van beelden, symbolen, textuur, kleur, schaal en presentatie. De resulterende werken doen denken aan assemblages; ze prikkelen vele fantasieën en openen nog meer verhalen. Doorheen haar hele carrière gaat de kunstenares op een speelse manier in dialoog met haar eigen werk.

Haar sculpturen zijn doorgaans ontmoetingspunten van zeer grillige elementen en gestileerde, geabstraheerde delen. Elke sculptuur kent een gedeeltelijke oorsprong in enerzijds haar enorme collectie foto's, fotokopieën, knipsels uit kranten en tijdschriften, fragmenten uit kringloopboeken, en anderzijds uit haar instinctieve inspiratie door motieven en herinneringen, variërend van overblijfselen uit het oude Griekenland tot een Disney-tekenfilm uit haar kindertijd. Haar werk werd eens omschreven als “Bernini meets The Simpsons;” een catchy formulering, die de ingewikkelde gedachten die haar sculpturen en haar oeuvre vormgeven nooit volledig kan omvatten, maar wel de relatieve absurditeit en gedurfde humor vertaalt die in haar geest, methode en praktijk zijn genesteld.

Haar schetsmateriaal is de klei zelf. Taciliteit is een van Nadia’s belangrijkste drijfveren, terwijl ze zich een weg baant door de zachte en kneedbare materie, die op elke aanraking reageert. De klei heeft een eigen mening. Een bepaalde plooi doet de kunstenaar denken aan een tekenfilm uit haar kindertijd, of aan een beeld dat ze ooit in een museum zag. Ze zal zich dan door de vormen laten leiden, haar geheugen blijven opfrissen, nog steeds een zekere mate van abstractie bewakend om geen eenduidige representatie singuliere betekenis te creëren. Het is belangrijk voor haar, dat haar sculpturen levend zijn en openstaan ​​voor persoonlijke associaties van de toeschouwer, haar eigen intenties terzijde.

Nadia's werken ontstaan als een puzzel van materie en herinneringen, en dat geldt ook voor haar oeuvre als geheel. Continu speelt ze met haar eigen creaties, waarin ze haar keuzes en perspectief als kunstenaar in vraag stelt. Elke presentatie is een nieuw spel, waarin ze haar oeuvre en praktijk, haar inspiraties en herinneringen, opnieuw overdenkt. Elke keer opnieuw kijkt ze met een frisse blik, en plaatst ze haar sculpturen in een andere setting, een nieuw decor. Dit zorgt ervoor dat persoonlijke associaties en collectieve herinneringen op verschillende manieren worden geactiveerd, en het verhaal van haar werk nieuwe horizonten kan opzoeken, in plaats van zichzelf te herhalen. Elke tentoonstelling, en ook Nadia's oeuvre als geheel, vormt een picturale puzzel, een frisse visuele ervaring die voortbouwt op referenties uit persoonlijke en collectieve herinneringen, van toen en nu.

Tamara Beheydt